Kinaxixi: تفاوت بین نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۲۴ آوریل ۲۰۱۰، ساعت ۰۳:۲۵

کتاب جمعه سال اول شماره ۳ صفحه ۷۶

کتاب جمعه سال اول شماره ۳ صفحه ۷۷

تایپ این مقاله تمام شده و آمادهٔ بازنگری است. اگر شما همان کسی نیستید که مقاله را تایپ کرده، لطفاً قبل از شروع به بازنگری صفحهٔ راهنمای بازنگری را ببینید (پیش‌‌نویس)، و پس از اینکه تمام متن را با تصاویر صفحات مقابله کردید و اشکالات را اصلاح کردید یا به بحث گذاشتید، این پیغام را حذف کنید.

دو شعر از اگوستینونتو

- شاعر و رهبر آنگولا:

Kinaxixi

خوش داشتم بنشینم

روی نیمکتی در کیناکسیکسی

در ساعت شش بعداز ظهری داغ

و فقط بنشینم و ...

کسی می‌آمد

شاید

که در کنارم بنشیند.

و من چهره‌های سیاه مردم را

می‌دیدم

که بی هیچ شتابی

رو به بالای شهر

میرفتند

در آن حال که حضوری نداشتند

در زبان کیمبوندوی دست و پا شکسته و شلوغی

که بدان

سخن می‌راندند.

می‌دیدم

گام‌های خسته ی پیشخدمتانی را

که پدرانشان نیز پیشخدمت بودند،

و عشق را

اینجا می‌جستند و

افتخار را

آنجا،

و در الکل

خواهان چیزی ورای مستی

بودند

- نه سرخوشی و

نه نفرتی!

بعد که خورشید فرو می‌نشست

چراغ‌ها روشن می‌شد و

من

آواره می‌شدم

و فکر می‌کردم

که با اینهمه

زندگی ما، ساده است،

و بسیار ساده است

برای کسی که خسته است و

هنوز

ناگزیر

راه می‌رود.

Kinaxixi: تفاوت بین نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۲۴ آوریل ۲۰۱۰، ساعت ۰۳:۲۵

منوی ناوبری

جستجو

@@ سطر ۱: / سطر ۱: @@
 [[Image:3-076.jpg|thumb|alt= کتاب جمعه سال اول شماره ۳ صفحه ۷۶|کتاب جمعه سال اول شماره ۳ صفحه ۷۶]]
 [[Image:3-077.jpg|thumb|alt= کتاب جمعه سال اول شماره ۳ صفحه ۷۷|کتاب جمعه سال اول شماره ۳ صفحه ۷۷]]
-{{ناقص}}
+{{بازنگری}}
+'''دو شعر از اگوستینونتو'''
+'''- شاعر و رهبر آنگولا:'''
+'''Kinaxixi'''
+خوش داشتم بنشینم
+روی نیمکتی در کیناکسیکسی
+در ساعت شش بعداز ظهری داغ
+و فقط بنشینم و ...
+کسی می‌آمد
+شاید
+که در کنارم بنشیند.
+و من چهره‌های سیاه مردم را
+می‌دیدم
+که بی هیچ شتابی
+رو به بالای شهر
+میرفتند
+در آن حال که حضوری نداشتند
+در زبان کیمبوندوی دست و پا شکسته و شلوغی
+که بدان
+سخن می‌راندند.
+می‌دیدم
+گام‌های خسته ی پیشخدمتانی را
+که پدرانشان نیز پیشخدمت بودند،
+و عشق را
+اینجا می‌جستند و
+افتخار را
+آنجا،
+و در الکل
+خواهان چیزی ورای مستی
+بودند
+- نه سرخوشی و
+نه نفرتی!
+بعد که خورشید فرو می‌نشست
+چراغ‌ها روشن می‌شد و
+من
+آواره می‌شدم
+و فکر می‌کردم
+که با اینهمه
+زندگی ما، ساده است،
+و بسیار ساده است
+برای کسی که خسته است و
+هنوز
+ناگزیر
+راه می‌رود.