خونریزی: تفاوت بین نسخه‌ها

از irPress.org
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(اصلاح فاصله‌های بینِ خطوط.)
سطر ۳: سطر ۳:
 
{{بازنگری}}  
 
{{بازنگری}}  
  
مقاومت – صداهای پرشور نمایندگان مردم گوناگون باز می‌تابد. میان همه نام‌ها، نامی هست که با احساس ویژه‌ئی از غرور و حق‌شناسی به زبان می آید: نام ناظم حکمت!
+
پا گرفته‌ست زمانی است مدید
  
کاش سخنانی که در آن اندوه است و همه رنج‌های مردمان و ایمن به زندگی بهتر و خشم علیه تیره بختی و بی‌عدالتی و ستایش فروغ خرد و استحکام پولاد و نرمی قلبی مهربان، کاش سخنانی که در صف نبرد از شعرهائی چکش خورده رده بسته‌اند در آینده نیز برای مردم بی آلایش سیاره‌ی ما سلاحی کارآیند باشند: مشعلی که همواره سلوک به سوی صلح و نیکبختی را بر پهنه ی خاک روشنی می‌بخشد.
+
ناخوش احوالی در پیکر من.
  
تو انسان بودی، تو انسان را در نیکوترین و نجیبانه‌ترین مظاهرش دوست می‌داشتی. تو جنگیدی از برای زیباترین صفات، و علیه همه چیزهائی که میتوانست آدمی را بیالاید جنگیدی.
+
دوستانم، رفقای محرم!
  
شعر طبعا از نیکوترنی احساسات زاده می‌شود، اما، این نیکوئی همراه تابناکی و ملایمت نیست: می‌تواند تیره و خشم‌اهنگ باشد. نیکوئی شعر در بی تابی شاعر است به عناد با بدی و تمامی نمودهایش. انسانیت شعر در نفی قاطع تجاوز، اختناق و ددمنشی است. تنها کسی شایسته‌ی نام شاعر است که سراسر عمر خویش را علیه بی‌عدالتی و به سود انسان سالاری پیکار کند. تو این چنین هستی ناظم. ما از تو سپاسگزاریم.
+
به هوائی که حکیمی برسد، مگذارید
                                                           
 
'''رسول رضا (شاعر آذربایجان شوروی)'''
 
  
'''مه 1978'''
+
این دل آشوب چراغ
  
 +
روشنایی بدهد در بر من.
  
----
 
  
 +
من به تن دردم نیست
  
'''خونریزی'''
+
یک تب سرکش تنها پکرم ساخته و دانم این را که چرا،
  
پا گرفته‌ست زمانی است مدید
+
و چرا هر رگ من در تن من سفت و سقط شلاقی است
ناخوش احوالی در پیکر من.
 
دوستانم، رفقای محرم!
 
به هوائی که حکیمی برسد، مگذارید
 
این دل آشوب چراغ
 
روشنایی بدهد در بر من.
 
  
من به تن دردم نیست
 
یک تب سرکش تنها پکرم ساخته و دانم این را که چرا،
 
و چرا هر رگ من در تن من سفت و سقط شلاقی است
 
 
که فرود آمده سوزان
 
که فرود آمده سوزان
 +
 
دم به دم در تن من.
 
دم به دم در تن من.
  
 
تن من با تن مردم، همه را از تن من ساخته اند،
 
تن من با تن مردم، همه را از تن من ساخته اند،
 +
 
و به یک جور و صفت میدانم
 
و به یک جور و صفت میدانم
 +
 
که در این معرکه انداخته اند.
 
که در این معرکه انداخته اند.
 +
 
نبض میخواندمان با هم و می‌ریزد خون، لیک کنون
 
نبض میخواندمان با هم و می‌ریزد خون، لیک کنون
 +
 
به دلم نیست که دریابم انگشت گذار
 
به دلم نیست که دریابم انگشت گذار
 +
 
کز کدامین رگ من خونم می‌ریزد بیرون.
 
کز کدامین رگ من خونم می‌ریزد بیرون.
 +
  
 
یکی از همسفرانم که در این واقعه میبرد نظر، گشت دچار
 
یکی از همسفرانم که در این واقعه میبرد نظر، گشت دچار
 +
 
به تب ذات الجنب
 
به تب ذات الجنب
 +
 
و من، اکنون در من
 
و من، اکنون در من
 +
 
تب ضعف است برآورده دمار.
 
تب ضعف است برآورده دمار.
 +
  
 
من نیازی به حکیمانم نیست
 
من نیازی به حکیمانم نیست
 +
 
"شرح اسباب" من تب زده در پیش من است
 
"شرح اسباب" من تب زده در پیش من است
 +
 
به جز آسودن درمانم نیست.
 
به جز آسودن درمانم نیست.
 +
 
من به از هر کس
 
من به از هر کس
 +
 
سر بدر میبرم از دردم آسان که ز چیست:
 
سر بدر میبرم از دردم آسان که ز چیست:
 +
 
با تنم توفان رفته است
 
با تنم توفان رفته است
 +
 
از تنم خون فراوان رفته است
 
از تنم خون فراوان رفته است
 +
 
تبم از ضعف من است
 
تبم از ضعف من است
 +
 
ضعفم از خونریزی است.
 
ضعفم از خونریزی است.
  
'''نیما یوشیج'''
+
::::::'''نیما یوشیج'''
'''   یوش – تابستان 1331'''
+
 
 +
::::::یوش – تابستان '''۱۳۳۱'''

نسخهٔ ‏۱۹ آوریل ۲۰۱۰، ساعت ۰۴:۲۷

کتاب جمعه سال اول شماره ۲ صفحه ۶۱
کتاب جمعه سال اول شماره ۲ صفحه ۶۱
کتاب جمعه سال اول شماره ۲ صفحه ۶۲
کتاب جمعه سال اول شماره ۲ صفحه ۶۲

پا گرفته‌ست زمانی است مدید

ناخوش احوالی در پیکر من.

دوستانم، رفقای محرم!

به هوائی که حکیمی برسد، مگذارید

این دل آشوب چراغ

روشنایی بدهد در بر من.


من به تن دردم نیست

یک تب سرکش تنها پکرم ساخته و دانم این را که چرا،

و چرا هر رگ من در تن من سفت و سقط شلاقی است

که فرود آمده سوزان

دم به دم در تن من.

تن من با تن مردم، همه را از تن من ساخته اند،

و به یک جور و صفت میدانم

که در این معرکه انداخته اند.

نبض میخواندمان با هم و می‌ریزد خون، لیک کنون

به دلم نیست که دریابم انگشت گذار

کز کدامین رگ من خونم می‌ریزد بیرون.


یکی از همسفرانم که در این واقعه میبرد نظر، گشت دچار

به تب ذات الجنب

و من، اکنون در من

تب ضعف است برآورده دمار.


من نیازی به حکیمانم نیست

"شرح اسباب" من تب زده در پیش من است

به جز آسودن درمانم نیست.

من به از هر کس

سر بدر میبرم از دردم آسان که ز چیست:

با تنم توفان رفته است

از تنم خون فراوان رفته است

تبم از ضعف من است

ضعفم از خونریزی است.

نیما یوشیج
یوش – تابستان ۱۳۳۱