زنان و انقلاب در جمهوری دموکراتیک خلق یمن ۲
 | این مقاله در حال تایپ است. اگر میخواهید این مقاله را تایپ یا ویرایش کنید، لطفاً دست نگه دارید تا این پیغام حذف شود. |
مصاحبه با عایشه محسن: اتحادیه زنان
م [ماکسیم مالینو]: پایگاه سیاسی اتحادیهی عمومی زنان یمنی(Guyw) چیست؟
ع.م: Guyw یک سازمانِ تودهئی وابسته بهجبههی آزادیبخش ملی است و بوسیلهی کمیتهی مرکزیِ آن اداره میشود. در این رابطه کار سازمان بسیج کردن حمایت از اهداف حزب و دولت است. سازمانهای تودهئی نمایندگانی برای شواری عالی خلق و پارلمانِ را، اتنخاب میکنند. هم اکنون ما ۶ نماینده در پارلمان داریم. اتحادیه عموماً بر طبق رهنمودهای حزب عمل میکند، برای مثال، قانون خانواده اگرچه بهمنافع زنان مربوط میشود، در ابتدا در ارتباط با خواستههای زنان توسط حزب تبلیغ شد. امّا البته دربارهی مسائل قانونی مربوط بهزنان، با ما در اتحادیه، تبادل نظر میشود. همهی سازمانهای تودهئی حق پیشنهاد قوانین و یا اصلاح قوانین تصویب شده را دارند.
م: شما گفتید که هدف اصلیِ اتحادیه، تشویق زنان بهوارد شدن در تولید اجتماعی است-دقیقا این کار را چه گونه انجام میدهید؟
ع.م: در مرحلهی اول با آموزش دادن بهزنان بهمنظور کسب تخصصهای فنی. به عنوان بخشی از طرحهای مربوط بهسال بینالمللی زنان در تمام استانها، مراکز آموزش فنی برای آموزش مکانیک اتومبیل، تراکتور، یخچال، تهویه، تلویزیون، رادیو و مانند آن، تأسیس کردیم. هم چنین بهزنان برای استفاده از مایشین تایپ و ماشین خیاطی آموزش دادیم. در سال ۱۹۷۵ در حدود ۱۵۰۰ زن در مراکز آموزشی تحصیل میکردند و بیشتر آنان در همان طرحهائی که در آنها آموزش دیدهاند، آغاز به کار کردهاند. این مراکز شبانه روزی و دروه آنها یکسال بهطول میانجامید.آموزش معمولاً در صبح ها انجام میشد و بعد از ظهرها صرف فعالیتهائی مانند آموزشهای نظامی، سواد آموزی، موزیک، کارهای دستی، آموزش مسائل سیاسی، دورههای فرهنگی و مانند آن میشد. این تجربه هنوز ادامه دارد.
م: آیا مخالفتهائی با رفتن زنان به این مراکز وجود داشت؟
ع.م: بلی، بعلت ادامه برخی محظرویتهای سنتی کار این مراکز در بعضی استانهای معوق گذاشته شدهاند. البته با سعی ما این مراکز دوباره گشایش یافته ولی شرایط در برخی استانها بسیار دشوار است که علل آن کاملاً مشخص است. فقر فرهنگی و بیسوادی و نادانی... و شایعاتی که عناصر ارتجاعی دربارهی زنان در این مراکز پخش میکنند. در هر صورت این یکی از طرح های ماست. بعلاوه اتحادیه بخشی از سرمایهی دو کارخانه در عدن (کارخانه عطر سازی در معالاMaala و اسفنج لاستیکی در شیخ عثمان) را پرداخته است. با این هدف که امکان مشارکت نیروی زنان را در اجرای این دو طرح فراهم آوریم. البته این مشارکت از لحاظ سرمایهگذاری درازمدت نخواهد بود. زیرا که ما نمیخواهیم سرمایهدار باشیم!
م: احتیاجات مادی اتحادیه از کجا تأمین میشود؟
ع.م: ما مقداری کمک هزینه از دولت دریافت میکنیم و مقداری هم از حق عضویتها درآمد داریم، ولی دولت نباید بهدادن این کمک هزینه بهما ادامه دهد بهعلت اینکه ما یک سازمان تودهئی هستیم و میبایست که بهخود متکی باشیم. هدف ما این است که از لحاظ مادی مستقل باشیم ولی در حال حاظر بیشتر درآمد ما از دولت و حزب تأمین میشود.
م: حق عضویت چقدر است؟
ع.م: یک کارگر در ماه ۱۰۰ فلس (در حدود ۲۰ ریال) می پردازد و یک زن خانهدار ۵۰ فلس.
م: درصد اعضای اتحادیه از لحاظ طبقات اجتماعی چگونه است؟
ع.م: شصت و پنج درصد اعضا را زنان کارگر تشکیل میدهند که در کارخانهها،کارگاهها و غیره کار میکنند که برخی از آنها فارغالتحصیل دانشگاهها و دبیرستانها هستند و بقیه را زنان خانهدار و دانشآموزان، بین سنین ۱۴ تا ۱۶ ساله، تشکیل میدهند.