سایهای بر سایه: تفاوت بین نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(بازنگری و نهایی شد.) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
[[Image:KHN006P167.JPG|thumb|alt= کتاب هفته شماره ۶ صفحه ۱۶۷|کتاب هفته شماره ۶ صفحه ۱۶۷]] | [[Image:KHN006P167.JPG|thumb|alt= کتاب هفته شماره ۶ صفحه ۱۶۷|کتاب هفته شماره ۶ صفحه ۱۶۷]] | ||
| − | خانه تاریک و مرد | + | |
| + | پنبه از گوش کرد بیرون، مرگ | ||
| + | |||
| + | که بساز از برای رفتن برگ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | شب برنائیم به نیمه رسید | ||
| + | |||
| + | صبح پیریم در زمان بدمید | ||
| + | |||
| + | |||
| + | من بهتنهائی اندرین بنیاد | ||
| + | |||
| + | با دلی پر ز غم نشستم شاد | ||
| + | |||
| + | |||
| + | خانه تاریک و مرد بیمایه | ||
سایهای باشد از بر سایه | سایهای باشد از بر سایه | ||
| سطر ۷: | سطر ۲۳: | ||
بر من این درد، کوه پولادست | بر من این درد، کوه پولادست | ||
| − | چون توزین | + | چون توزین فارغی ترا بادست |
دهر بدرأی و خلق بد بینند | دهر بدرأی و خلق بد بینند | ||
| − | + | راهت این است و مردمان اینند | |
| سطر ۲۲: | سطر ۳۸: | ||
بیخبر زانکه ما در گردون | بیخبر زانکه ما در گردون | ||
| − | کفنم | + | کفنم را همی زند صابون |
آخر از لاله چند آموزی | آخر از لاله چند آموزی | ||
| − | + | دلسیاهی و چهرهافروزی | |
| − | دست از رنگ و | + | دست از رنگ و بوی دهر بدار |
چند جوئی چو کرکسان، مردار | چند جوئی چو کرکسان، مردار | ||
| − | من که بر | + | من که بر گلبن سخن، شب و روز، |
بلبلان را کنم نوا آموز | بلبلان را کنم نوا آموز | ||
| سطر ۴۵: | سطر ۶۱: | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| سطر ۶۷: | سطر ۶۹: | ||
[[رده:مرتضا ممیز]] | [[رده:مرتضا ممیز]] | ||
[[رده:سنائی]] | [[رده:سنائی]] | ||
| + | [[رده:مقالات نهاییشده]] | ||
نسخهٔ ۲۶ مارس ۲۰۱۳، ساعت ۱۴:۳۳
پنبه از گوش کرد بیرون، مرگ
که بساز از برای رفتن برگ
شب برنائیم به نیمه رسید
صبح پیریم در زمان بدمید
من بهتنهائی اندرین بنیاد
با دلی پر ز غم نشستم شاد
خانه تاریک و مرد بیمایه
سایهای باشد از بر سایه
بر من این درد، کوه پولادست
چون توزین فارغی ترا بادست
دهر بدرأی و خلق بد بینند
راهت این است و مردمان اینند
اندرین تنگ آشیان که منم
در غم نان و آب و پیرهنم
بیخبر زانکه ما در گردون
کفنم را همی زند صابون
آخر از لاله چند آموزی
دلسیاهی و چهرهافروزی
دست از رنگ و بوی دهر بدار
چند جوئی چو کرکسان، مردار
من که بر گلبن سخن، شب و روز،
بلبلان را کنم نوا آموز
چون شترمرغ در بیابانم
بود از سنگ تافته نانم